Ήταν 29 Απριλίου 2015. Η ώρα έδειχνε κάπου ανάμεσα 11-12 το βράδυ. Στο γήπεδο του ΑΟΞ στα Πηγάδια , δεν έπεφτε καρφίτσα. Ο διαιτητής σφύριξε την λήξη της αναμέτρησης..και μετά το ΧΑΟΣ! Φωνές , δάκρυα χαράς, συνθήματα , αγκαλιές! Ο ΑΟΞ μας τα κατάφερε! Κλείδωσε το πολύτιμο χρυσό εισιτήριο για τον μεγάλο τελικό αφήνοντας πίσω του το εμπόδιο του Ηρακλή με συνολικό στο 1-0 (0-1 στην Θεσσαλονίκη και 0-0 στο Arena).
Η πόλη είχε ξανά βαφτεί κόκκινη. Την περίοδο εκείνη άκουγες μόνο για τον ΑΟΞ. Άκουγες σχέδια για το πως θα κατέβεις στην Αθήνα , άκουγες όνειρα να γεννιούνταν ξανά στους οπαδούς μας, έβλεπες μικρά παιδιά με φανέλα του ΑΟΞ στους δρόμους. Η πόλη πράγματι είχε κοκκινίσει ξανά και βίωνε τις παλιές ένδοξες μέρες.
Ο κόσμος συσπειρώθηκε γύρω από την ιδέα που λέγεται ΑΟΞ και κατέβηκε να δώσει τον αγώνα του στον ΟΑΚΑ. Η ομάδα με το ποδόσφαιρο της και ο κόσμος με την φωνή του μας κάνανε περήφανους. Ο ΑΟΞ άξιζε το κύπελλο εκείνο και δεν το λέμε μόνο εμείς..
23 Μαΐου 2015-23 Μαΐου 2023.. 8 χρόνια πέρασαν από μια από τις μεγαλύτερες στιγμές της ομάδας μας.
ΜΟΝΟ ΑΟΞ…
Η ανακοίνωση του ΑΟΞ :
Σάββατο πρωί , 23-05-2015.
Άλλοι με αυτοκίνητα ιδιωτικά, μπαμπάδες , μαμάδες, οικογένειες. Κόκκινα κασκόλ κρεμασμένα στους καθρέφτες, ποια κούραση; Παίζει ο ΑΟΞ τελικό κυπέλλου Ελλάδας.
Άλλοι πάλι με τα λεωφορεία. Πολλά λεωφορεία, καραβάνια. Τραγούδι και απίστευτη ένταση στα πρόσωπα. Ένταση χαράς και αναμονής. Όχι για το ματς. Για την ατμόσφαιρα. Ποια κούραση ; Παίζει ο ΑΟΞ τελικό κυπέλλου Ελλάδας.
Αεροδρόμιο Χρυσούπολης και Θεσσαλονίκης. Από το πρωί ο κόσμος έτοιμος να πάρει τα εισιτήρια του , φανέλες , συνθήματα , τα αεροπλάνα κατελήφθησαν από φιλάθλους του ΑΟΞ, από το πρωί στην Αθήνα. Ποια κούραση ; Παίζει ο ΑΟΞ τελικό κυπέλλου Ελλάδας.
Σε αυτό το μεγάλο ταξίδι , αυτά τα 1400 χιλιόμετρα πάνε έλα , δύο πράγματα θυμόμαστε :
1. “Ξάνθη γερά , μέσα στο ΟΑΚΑ, το Κύπελλο αυτό, για να τρελαθώ, σήκωστο ψηλά.”
2. Το τέλος του αγώνα. Κανένα αποτέλεσμα δεν ενδιέφερε τον κόσμο. Μόνο να αποθεώσει την ομάδα της πόλης του. Την ομάδα που μεγάλωσε.
Η σημερινή ημέρα αφιερωμένη σε αυτούς που ταξιδέψαμε μαζί, αλλά σήμερα δεν είναι μαζί μας.
Για πάντα ΑΟΞ
